چگونه یک زلزله مهیب منجر به شکل گیری جنگل ارواح اورگن شد - وبلاگ شخصی اسماعیل

به گزارش وبلاگ شخصی اسماعیل، جنگل ارواح نسکوین در اورگن، جنگل 2000 ساله وهم آوری در میان آب است که اسرار ژئولوژیکی بسیاری را در دل خود پنهان نموده است.

وقتی که در سواحل اورگن قدم می زنید، بیشتر از هر زمان دیگری به اطراف خود دقت کنید. در هنگام جزر که آب دریا پایین می کشد، صدها کنده درخت که بقایای یک جنگل 2000 ساله هستند، در فضای بین دماغه کسکید (Cascade Head) و خلیج نستوکا (Nestucca Bay) از میان ماسه ها سر بر آورده اند.

جنگل ارواح نسکوین (Neskowin) - در حدود 145 کیلومتری جنوب غربی پورتلند - قرار گرفته است، یکی از معروف ترین پدیده هایی است که در آن یک منطقه جنگلی در اثر افزایش سطح دریا یا ایجاد تغییراتی در صفحات تکتونیک زمینی در آب فرو رفته و مخفی شده است.

زمین شناسان معتقدند که این منطقه از ساحل اقیانوس آرام در آمریکا که زمانی یک جنگل وسیع و پوشیده از درختان سدر و کاج سیتکایی با قامت هایی به ارتفاع بیش از 61 متر بود، در اثر زلزله مهیب و خانمان برانداز کسکیدیا (Cascadia) در 1700 به شدت لرزید و همین فاجعه باعث شد که درخت ها در گل و لای مخروبه های به جا مانده از زمین لرزه دفن گردد و در نهایت، به زیر اقیانوس فرو برود.

200 کنده درخت یا بیشتر به صورت کشف نشده در این منطقه وجود داشت تا این که در سال 1997، این ساحل در اثر طوفانی ناشی از ال نینو به طور کامل در هم کوبیده و شن و ماسه آن شسته شد و بالاخره، این جنگل نمایان شدند.

برترین ساعت برای تماشا جنگل ارواح نسکوین، در زمان وقوع جزر در نزدیکی پروپوزال راک (Proposal Rock) و پارک منطقه تفریحی استانی ساحل نسکوین (Neskowin Beach Recreation Site) است - اما، برترین زمان در طول سال برای تماشای جنگل نسکوین فصل زمستان و زمانی است که آب اقیانوس در زمان جزر به پایین ترین سطح خود رسیده باشد.

جنگل ارواح نسکوین گردشگران و عکاسان زیادی را جذب خود نموده است، اما فکر نکنید که این جنگل تنها نمونه از این پدیده است. در فاصله بیش از 300 کیلومتری از شمال استان واشنگتن، جنگل ارواح دیگری با درختان سرو کوهی در کنار رودخانه کوپالیس (Copalis River) قرار گرفته است که افتخار کشف آن متعلق به کارشناسانی است که خط گسل کسکیادیا و زون فرورانش آن را که صفحه اقیانوسی هوان دفوکا در آن جا به تکتونیکی آمریکای شمالی برخورد می نماید، کشف کردند.

نمونه های دیگر شامل یک جنگل در پارک استانی اینکس لیک (Inks Lake State Park) در تگزاس و دیگری در پورتاگ، آلاسکا، است که به وسیله زمین لرزه ای در سال 1964 که قدرتمندترین زلزله در تاریخ آمریکای شمالی است، تخریب شد. این زمین لرزه باعث شد که پورتاگ که اکنون تبدیل به یک شهر ارواح شده است، به عمق 2.5 متری آب فرو برود.

کارشناسان معتقدند که سواحل شمال غربی آمریکا یک زمین لرزه شدید دیگر را هم تجربه خواهد نمود که از نظر شدت دو برابر زلزله خانمان برانداز بیگ وان خواهد بود؛ چرا که صفحه هوان دفوکا همچنان در حال نفوذ و فشار آوردن به زیر آمریکای شمالی است. فلات قاره ای ساحل غربی (West Coast) می تواند تا دو متر به زیر کشیده گردد و با شدت 8 الی 9 ریشتر، تا حدود 30 متر به سمت بالا بجهد. آژانس فدرال مدیریت اورژانسی ایالات متحده یا Fema برآورد نموده است که در صورت وقوع این زمین لرزه، 13000 نفر کشته می شوند.

در بریتانیا نیز چند جنگل ارواح وجود دارد. یکی از این جنگل ها را می توان در ردکار در یورکشایر شمالی دید. کنده های درختی که سر جای خودشان خشک شان زده، ماه مارس همین سال جاری و بعد از وقوع طوفانی که ساحل را از شن و ماسه شست، نمایان شدند. قدمت این جنگل به 7000 سال پیش می رسد و به ندرت دیده می گردد.

قصه های زمین؛ حقایق دیگری که در اثر فرو کشیدن آب نمایان شدند

• در ماه ژانویه و در پی رسیدن آب به پایین ترین حد خود در سال در اثر جزر، لاشه یک بمب افکن میچل B25 باقیمانده از جنگ دنیای دوم در ساحل داروین کشف شد.
• جزر و مدهایی که ماه نوامبر اتفاق افتادند، لاشه سه کشتی که در طوفان سال 1893 ساحل کورنوال گم شده بودند را آشکار کرد. سه کشتی حمل ذغال سنگ به نام های سینترا، بسیی و ولتور، همگی در یک شب در خلیج کاربیس غرق شدند.
• بزرگ ترین ردپاهای دایناسورها در دنیا در سال گذشته در استرالیای غربی کشف شد؛ بسیاری از این رد پاها تنها در زمان جزر قابل مشاهده هستند.
• یک نقاشی دیواری روی یکی از دیوارهای بندری در خلیج فوندی در کانادا رسم شده که تنها زمانی قابل مشاهده است که از سطح آب کاسته می گردد. در زمان مد، تنها نوک انگشتان یک زن دیده می گردد.
• لاشه کشتی های برادا و یونیک استار که به ترتیب در سال های 1936 و 1939 گم شدند را می توان در زمان جزر در نزدیکی ساحل ساوت پورت، مرسی ساید، دید.